اقتصاد مترویی | چه کسی در مترو جوراب بهتر میفروشه؟

چندی پیش برای یک ملاقات تجاری از ایستگاه مترو شریعتی به سمت دروازه دولت سوار مترو شدم. از سر بیکاری به دست فروشان داخل مترو خیره شدم و یکی یکی را زیر نظر گرفتم.

در حالی که بر روی نیمکت آبی رنگ مترو نشسته بودم، دست فروشی که جوراب های متنوعی برای فروش داشت و از سر و گردن خود جوراب آویزان کرده بود، از جلوی چشمم رد شد. داد میزد “جوراب جوراب جوراب، همه رقم جوراب جفتی ۲۰ تومن”.

از بین جماعتی که در مترو بودند، فقط ۱ نفر از این مرد خرید کرد.

به ایستگاه بعد که میرداماد بود رسیدیم، اون دستفروش پیاده شده و دست فروش دیگری که اونهم جوراب داشت وارد شد.

این مرد به محض ورود به مترو گفت: “آقایون ببینید نمیدونم دارید کجا میرید، پیش همسرتون، دوست دخترتون، مادرتون یا جلسه کاری، اما مثل من نشید که بخاطر نخریدن ۲۰ تومن پول جوراب توی خواستگاری، دختره جواب رد بهم داد و آبرو حیثتم رفت. بیا ۳۰ تومن بده یه جفت جوراب نانو بخر اگر هم نداری فداسرت بیا مفتی ببر.” راستی اینم گفت که: “آقایون یادتون باشه، خانم ها از پایین به بالا شمارو نگاه میکنند و اولین چیزی که میبینند جورابه”.

فک میکنید چه اتفاقی افتاد، این مرد تا ایستگاه دروازه دولت که من میرفتم، جوراب میفروخت! تازه حتی با قیمت بیشتر نسبت به دستفروش قبلی.

این موضوع ذهن من را به این سمت سوق داد که چه اتفاقی افتاد که اون مرد اولی از همین محصول، یکی فروخت و دیگری چند چفت؟ چه کسی در مترو جوراب بهتر میفروشه؟

بهمین منظور دست به کیبورد شدم و برداشت ها و شباهت اقتصاد مترویی (این اسم رو خودم ساختم) را با اقتصاد کلان مورد مقایسه و تحلیل قرار دادم.

اگر شما هم درباره اقتصاد مترویی نظری دارید، همین پایین بنویسید.